Gruszki - historia

Czyli jak to się zaczęło?

Gruszka znana jest już od czasów prehistorycznych, świadczy o tym wiele znalezisk archeologicznych, głównie suszonych owoców gruszy z epoki kamienia łupanego i epoki brązu. Przywędrowała na tereny Grecji i Persji, a stamtąd dotarła do imperium rzymskiego. Tam stała się gwiazdą ogrodów, a jej owoce budziły coraz więcej zainteresowania wśród tamtejszych ogrodników. Gatunek łatwo się krzyżuje tworząc liczne podgatunki i formy przejściowe. Obecnie szacuje się, iż na przestrzeni wieków wyselekcjonowano kilka tysięcy odmian uprawnych. Wiele jednak z tych gatunków nie jest wysokoproduktywnymi, co sprawia że rzadko wykorzystuje się je w profesjonalnych uprawach wysokotowarowych.

Owoce gruszy są często wydłużone przy szypułce, lekko stożkowe i rzadko przy niej zagłębione. W miąższu owocowym występuje zawsze pewna ilość tzw. komórek kamiennych, które nadają jej w rożnym stopniu nasilenia, specyficzną ziarnistą fakturę i smak. Skórka zazwyczaj jest koloru zielono-brunatnego i w rożnych fazach dojrzałości przechodzi z blado-oliwkowej do żółtej (występują również owoce o czerwonym zabarwieniu). Cechą morfologiczną gruszy jest jej charakterystyczne „ordzawienie”, nierzadko lekko szorstka faktura na skórce, co nie jest jej wadą, a cechą adaptacyjną – w zależności od warunków pogodowych, we wczesnej fazie kształtowania się owoców.

Owoce gruszy mają dużo pozytywnych właściwości i wartości odżywczych, których znaczenie nie podlega dyskusji. Jako jedne z nielicznych owoców, zawierają jod – pierwiastek wpływający na prawidłowe funkcjonowanie tarczycy. Ponadto są skarbnicą boru, który wspiera pracę mózgu, a regularne spożywanie owoców może zapobiec udarowi mózgu i rozwojowi nadciśnienia tętniczego. Bor zapobiega również utracie wapnia z kości. Owoce gruszy są bogatym źródłem witaminy C oraz witamin z grupy B, a na uwagę zasługuje również wysoki poziom sodu, potasu i cynku, który wpływa na prawidłowe funkcjonowanie gospodarki wodno-elektrolitowej w naszym organizmie.

Grusza uprawiana jest w naszym gospodarstwie od ponad 50 lat, co pozwalało obserwować potrzeby produkcyjne danego gatunku. Uprawa nabrała szerszego rozmachu na początku lat 2000, kiedy to jako pierwsi w Polsce zapoczątkowaliśmy w kraju mołdawską odmianę Noiabriskaia (na zachodzie występuje również pod nazwa Xenia, Oksana, Novembra). Wieloletnie obserwacje i wnioski wynikające z uprawy spowodowały, że dziś jesteśmy największym producentem tej odmiany w skali kraju, a obszar uprawny zajmuje 14,5 ha. Całość plantacji podlega kontroli, certyfikacji, integrowanej produkcji ogrodniczej i jest jedną z nowocześniejszych upraw w Polsce. Uprawa jest w pełni zintegrowana z systemem nawadniania, zarówno pod jak i nad koronowego, co pozwala w pełni kontrolować zapotrzebowanie w wodę i składniki mineralne zgodnie z europejską ideą zielonego ładu (tj. racjonalnego zarządzania i gospodarowania zasobami wodnymi).

Noiabriskaya

na zachodzie Europy występuje również pod nazwą XENIA, OKSANA, NOVEMBRA

Odmiana: ‘Noiabriskaya’ (na zachodzie Europy występuje również pod nazwą XENIA, OKSANA, NOVEMBRA)
Pochodzenie: ‘Mołdawia’

Odmiana stosunkowo nowa na rynku europejskim. Jesteśmy pierwszymi oraz największymi w Polsce producentami tej odmiany i posiadamy najdłuższe doświadczenie w jej produkcji, co wyróżnia nas na tle innych producentów. Zajmowany obszar 14 ha upraw umożliwia zapewnienie jednokrotnego jakościowo zbioru owoców, co pozwala na długoterminową współpracę w handlu jednolitymi partiami towaru.

Opis morfologiczny:

Drzewo rośnie średnio silnie, tworzy bogaty ulistniony stożkowo-piramidalny układ korony, stosunkowo bardzo wcześnie wchodzi w okres kwitnienia, co przypada na drugi tydzień kwietnia i w zależności od warunków pogodowych, rozpoczyna się do początku maja. Owoce są duże, symetryczne,wypuklenie rzadko bardzo dużych rozmiarów w stosunku do wielkości innych odmian gruszy. Miąższ jaskrawo-zielony, drobnoziarnisty, soczysty. Cechą charakterystyczną odmiany jest jej bardzo wyrazisty, słodki smak, doceniony przez konsumentów, zarówno w kraju jak i za granicą. Owoce osiągają dojrzałość zbiorczą w drugiej połowie września, a okres zbiorczy wydłuża się nawet do polowy października. Długi okres przechowalniczy, to kolejny atut odmiany powodujący wydłużenie okresu dostępności dla konsumenta, co sprawia że jest bezkonkurencyjna w stosunku do innych odmian dostępnych na rynku.

BERGENIA

Odmiana własna gruszki Grzegorza Pagacza

Odmiana: ‘BERGENIA’
Pochodzenie: mutant odmiany ‘Nojabrskaja vel Xenia’, znaleziony w sadzie G. Pagacza
Miejsce wyhodowania: Biała Rządowa, Polska
Status rejestrowy: oryginalna

Owoce tej odmiany posiadają bardzo wysokie walory konsumpcyjne jak i handlowe. Bergenia charakteryzuje się stosunkowo bardzo długim okresem rozpadu miąższu, a co za tym idzie zdecydowanie dłuższym okresem przechowalniczo-handlowym, wysokim indeksem cukrowo-kwasowym oraz bardzo wysokim poziomem ekstrakcji (intensywność smaku i zapachu).

Wieloletnie, wnikliwe obserwacje odmiany w naszej firmie pozwoliły na introdukcję odmiany do handlu zarówno w kraju jak i za granicą, jako jedna z bardziej konkurencyjnych odmian konsumpcyjnych w stosunku do innych odmian proponowanych przez pozostałych producentów. Z punktu widzenia konsumenta jest doskonałą odmianą zarówno do spożycia bezpośredniego jak i do wszelkiego rodzaju obróbki gastronomicznej, jako składnik wielu deserów, przetworów oraz marynat. Intensywny smak oraz aromat wyróżnia Bergenię, którą docenili konsumenci jak i handlowcy na rynku krajowym i zagranicznym.

CZYTAJ WIĘCEJ

- - drzewo rośnie średnio silnie, tworzy bogato ulistnioną, piramidalną koronę;
  - owoc duży, wydłużony, symetryczny, wypukły;
  - skórka dość gruba, chrupiąca, barwa zasadnicza jest niewidoczna, cały owoc pokrywa złoto-brązowe ordzawienie; w niektóre lata od strony nasłonecznionej widoczny jest czerwonawy rumieniec; przetchlinki są średniej wielkości, brązowawe, liczne rozsiane po całej powierzchni owocu;
  - szypułka średniej długości i grubości lub cienka, prosta lub lekko wygięta, skośnie osadzona w płytkim, wąskim zagłębieniu
  - kielich średniej wielkości lub duży najczęściej półotwarty o krótkich, wąskich i wzniesionych działkach; zagłębienie kielichowe płytkie i wąskie lub średniej szerokości, pofałdowane z brązowo-złotym ordzawieniem;
  - miąższ jasnokremowy, drobnoziarnisty, chrupiący, soczysty, słodki, z lekką, kwaskowatą nutą; nieliczne komórki kamienne znajdują się w okolicy gniazda nasiennego;
  - dojrzałość zbiorczą owoce osiągają w drugiej połowie września, a w niektóre lata na początku października, nie osypują się przed zbiorem. Mogą długo wisieć na drzewie aż do osiągnięcia dojrzałości konsumpcyjnej;